Waar we in privé situatie soms nog wel kunnen en willen uitreiken naar de ander lijkt dat zakelijk nog moeilijker. Omdat we het doen van een handreiking soft vinden, eigenlijk niet weten wat er exact bij de andere partij speelt en daar een eigen beeld van zijn gaan maken of doordat we onze eigen frustraties botvieren op de ander. We komen er allemaal geen steek verder mee maar het leidt wel lekker af. Specialisten als advocaten en bankers focussen vooral op de belangen van hun client, niet op het dichterbij brengen van een oplossing.

 

 

 

​

​

​

Want daar ligt meestal de oplossing. Vaak tegen veel lagere kosten dan een legal traject.

Als het zakelijk niet meer goed loopt is er sprake van stagnatie. Wat eerst wel goed ging, zit vast. De redenen kunnen talloos zijn, maar je krijgt niet wat je hebben wil en bent daar boos over. Breukmomenten spelen hierin vaak een belangrijke rol. Voorbeelden zijn de verkoop van een bedrijf, een nieuwe investeringsronde of het kiezen van een nieuwe koers. Er is een tijd voor en een tijd na het betreffende breukmoment. Ergens in de omschakeling is dan frictie ontstaan. Dat kun je zakelijk soms lang volhouden, de vraag is wie bij een dergelijk traject uiteindelijk als ‘winnaar’ kan worden gezien. Want er wordt veel kapot gemaakt. Je kunt ook kijken hoe je dat kunt doorbreken en het op kunt lossen. Dit is niet hetzelfde als de ander gelijk geven en je verlies nemen. Het gaat om een andere manier van naar dingen kijken waardoor oplossingen uit een onverwachte hoek komen zonder dat hier een lange en dure strijd voor gevoerd hoeft te worden.